Dym i lustra - Neil Gaiman

Tytuł oryginału: Smoke and Mirrors: Short fictions and illusions
Wydawnictwo: Nowa Proza
Przekład: Paulina Braiter
Rok wydania zagranicznego: 1988
Rok wydania polskiego: 2012
Ilość stron: 372 

„Dym i lustra” to zbiór kilkunastu opowiadań i wierszy, stworzonych przez autora na przestrzeni wielu lat jego twórczej pracy. We wstępie szczegółowo przedstawił on, jakie były przyczyny powstania każdego z utworów, które różnią się od siebie tematyką a często także i stylem.

Mi ogromnie podobały się trzy nowelki – „Rycerskość”, „Złote rybki i inne historie” oraz „Morderstwa i tajemnice”. Pierwsza z nich opowiadała o starszej pani, która kupiła w second-handzie kielich - Święty Graal, a następnie zaczął ją odwiedzać rycerz, przybywający z czasów króla Artura. Kolejna przytaczała wydarzenia z życia pisarza, którego książka miała zostać sfilmowana. Pojechał więc do Hollywood by ustalić szczegóły scenariusza. Zmuszony wnosić kolejne poprawki, raz za razem, w końcu zaczął się zastanawiać, po co w ogóle go tam sprowadzono i jaki naprawdę film chcieli nakręcić spotykający się z nim ludzie. Ostatnie opowiadanie trafiło do mnie chyba najbardziej ze wszystkich. Pewnego wieczoru jego bohater, tułając się samotnie po ulicach, spotkał mężczyznę, który poprosił go o papierosa, a w zamian obiecał opowiedzieć mu pewną historię. Przekazał mu opowieść sprzed stworzenia wszechświata, o zbrodni, którą popełniono w mieście aniołów…

 

Wszystkie utwory są bardzo oryginalne, niebanalne, mają w sobie pewną dozę magii i niezwykłości charakterystyczną dla tego pisarza. Neil Gaiman posiada bardzo wszechstronny talent do tworzenia zarówno prozy, jak i poezji. Niestety nie wszystkie jego dzieła oczarowały mnie jednakowo. Tak jak to zwykle bywa w tego typu zbiorach, jedne były lepsze a inne gorsze. W niektórych z nich  problem stanowiło to, że niezbyt wciągały, nie porywały, nie wzbudzały szczególnych emocji. Zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu opowiadania niż wiersze, zresztą zawsze bardziej ceniłam beletrystykę.

Bez wątpienia należy wspomnieć w tym miejscu o przepięknej, cudownej, przyciągającej wzrok okładce. Została świetnie dopasowana do treści jednego z utworów. Bardzo podoba mi się to zatarcie granic między fotografią a rysunkiem, no po prostu coś wspaniałego!

Neil Gaiman to pisarz, który bez wątpienia wyróżnia się na tle innych, posiada swój własny niepowtarzalny styl, którym od lat przyciąga czytelników. Cieszy mnie to, że jego dzieła, które powstały już dosyć dawno i obecnie dość trudno je zdobyć, są wciąż na nowo wydawane. Czekam na kolejne reedycje, bo na pewno nie skończyłam jeszcze mojej przygody  z jego twórczością.

Polecam tę książkę wszystkim, bo jestem w stu procentach pewna, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

 Moja ocena:

>>4/6<<

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Nowa Proza.