Africanus. Syn konsula - Santiago Posteguillo

Tytuł oryginału: Africanus. El hijo del consul

Wydawnictwo: Esprit

Rok wydania polskiego: 2011

Rok wydania zagranicznego: 2008

Ilość stron: 427

Ocena:   4+/6

Jest rok 235 przed naszą erą. W domu Publiusza Korneliusza Scypiona przychodzi na świat jego pierworodny syn, który otrzymuje imię po ojcu. Dane mu jest jednak dorastać w bardzo niespokojnych czasach, kiedy na terytoria podlegające Rzymowi napadają kartagińskie wojska pod wodzą znakomitego stratega Hannibala. Chłopiec od najmłodszych lat jest szkolony do walki, gdyż jego rodzice mają świadomość, że jest to wiedza, która jako jedyna będzie w stanie zapewnić mu przetrwanie w przyszłości…

„Africanus. Syn konsula” to pierwsza powieść z Wydawnictwa Esprit, jaką miałam okazje przeczytać. Podeszłam do niej z wielkim entuzjazmem, a także sporymi oczekiwaniami, gdyż interesuję się starożytnością i coś niecoś już na ten temat wiem. I wiecie, co? Nie zawiodłam się!

Wydarzenia dziejące się w książce są przedstawione z punktu widzenia kilku różnych bohaterów: Publiusza Korneliusza Scypiona ojca i syna, kartagińskiego wodza Hannibala oraz młodego rzymianina z ludu Tytusa.  Przeskoki pomiędzy nimi są dobrze akcentowane, czytelnik nie ma żadnych trudności z połapaniem się, o co chodzi.  Na kartach tej powieści opowiedziane są bardzo ważne wydarzenia historyczne, które gdyby potoczyły się inaczej mogłyby zmienić wygląd dzisiejszej Europy.  Jest to także opowieść o ludziach odważnych, przepełnionych ambicją, którzy potrafią zniszczyć wszelkie przeciwności byle tylko osiągnąć zamierzony cel.

W powieści nie brak także opisów dawnych domostw i zwyczajów, wojennej strategii, czy rodzajów broni oraz sposobów walki.  Wśród wojennej zawieruchy możemy też odnaleźć wątek miłosny.

Styl książki jest przyjazny dla czytelnika, pomimo licznych łacińskich nazw i sentencji nie ma problemu z odbiorem – bardzo pomocny jest słowniczek zamieszczony z tyłu.  Nie brakuje także map oraz drzew genealogicznych, które pomagają połapać się w zawirowaniach bitewnych. Czcionka oraz kremowo-beżowy papier także są miłe dla oczu.

Polecam te powieść zarówno tym, którzy maja ochotę na ciekawą przygodówkę, jak i miłośnikom powieści historycznej z elementami militarii. Sama czekam z niecierpliwością na dalsze losy bohaterów, z którymi już zdążyłam się zżyć. J

„Czasami mamy coś dobrego, może niewymarzonego, ale wystarczająco dobrego na własne potrzeby i nie znamy wartości tej rzeczy, nie umiemy jej docenić.”

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Esprit, za co serdecznie dziękuję.